7 kwietnia 2010 Środa Dzień jak codzień. Zaczynam myśleć, że nie jestem już w stanie odróżnić nocy od dnia. Kłade się mniej więcej o tej porze, śpię do do późnych godzin popołudniowych, wstaję i pierwsze co robię po odsikaniu się...koszmar..ale siadam do komputera i odpalam Lineage 2.. Taki niekontrolowany nałóg, który miał byc zabawą a stał się nałogiem. Przestałam widywac się z koleżankami...tak jakbym je wcześniej miała... Przestałam chcieć. Jedyne co się liczy, to dobrze się bawić w pikselowym świecie i poznac kogoś nowego. Smutne ale prawdziwe.. Miast spać... siedze i piszę właśnie ta notatkę. Jestem kompletnie rozbita między dniem a nocą. Nie wiem już co bym chciała, a czego nie. Przestałam nawet się tym przejmować. Ogarnela mnie jakas taka leniwa beztroska. A co za tym idzie, poczucie bezkarności wobec siebie samej.. Kiedyś taka nie była... Lubiłam wyjść, pogadać, zabawić się. Teraz jedyne co robię, to poruszam się między pokojami własnego domu. No...czasami zdarza się, że gdzieś wychodzę. Ale to tylko dzięki mojemu chłopakowi. Tak sobie myślę, że gdyby nie on, to pewnie bym zasiedziala się na śmierć w tym domu. Choć po części to jego wina. Pokazał mi świat pikseli, który tak mnie wciągnął... Masakra. Jak na pierwszy raz, myślę, że zakończe ta notke takim oto przemyśleniem. Banshee.